Lutgardis en H. vrouwen

Drie markante vrouwen

Drie markante sterke vrouwen hebben hier, exact op deze plaats, elkaar ontmoet. Jutta, Christina en Lutgardis leefden in de eerste helft van de 13de eeuw. Het verhaal van hun ontmoeting hier wordt verteld door Thomas van Cantimpré (+1270) die Lutgard en Jutta persoonlijk heeft gekend en van hen over Christina heeft gehoord.

Jutta was een ‘recluse’, had zich vrijwillig laten insluiten in een cel tegen de koormuur van deze kerk, van waaruit zij het gebed van de kanunniken kon volgen. Christina van Brustem verbleef hier in de omgeving van Jutta gedurende negen jaren. Na een getormenteerde periode van isolement vond zij hier nieuwe vrede in God en ontdekte haar eigen missie onder de mensen. De jongere Lutgardis van Tongeren kwam hier bij Jutta op bezoek en deelde met haar een gelukzalige mystieke ervaring. Het is op aanraden van Christina dat Lutgard nadien is overgegaan naar de abdij van Aywiers.

Samen met een tiental anderen behoren Jutta, Lutgard en Christina tot een groep van vrouwen uit het Land van Loon en Luik, die door hun vermaarde tijdgenoot kardinaal Jacques de Vitry (+ 1240) de ‘mulieres religiosae’ werden genoemd, ‘heilige’ vrouwen ( ook bv. Ida van Gors-Leeuw, Juliana van Cornillon, Elisabeth van Spalbeek, Maria van Oignies, Jutta (Ivetta) van Huy…).
Zij beleefden hun geloof als vrije vrouwen, elk op hun eigen unieke wijze, niet gebonden aan clerus of kerkelijke cultus. Hun verbondenheid met God was direct, onbemiddeld, intuïtief en ging samen met bijzondere geestelijke en lichamelijke ervaringen. Velen van hen waren mystici. ‘Heilige vrouwen’ werden zij genoemd, niet zoals ‘heiligen na hun dood worden gecanoniseerd en vereerd’, maar als ‘levende heiligen’. Reeds bij leven werden zij door de mensen in hun omgeving ervaren als personen in wie God dichtbij is, spreekt en heelt.

Sinds eind vorige eeuw is voor deze unieke groep van Middeleeuwse vrouwen uit onze streek wereldwijd nieuwe belangstelling ontstaan.