
Lutgardis en H. vrouwen
CHRISTINA MIRABILIS
De echte Christina (1150-1224) had weinig vandoen met de vrome gevleugelde figuur die haar traditioneel afbeeldt. Zij was een schrikbarende getormenteerde rondzwervende vrouw. Na haar verbazende genezing uit een schijndood voelde zij zich niet langer thuis in haar lichaam, niet in dit leven, niet bij de mensen. Zij huisde op hoogtes en in bomen, gooide zich in vuur, in ijskoud water… ‘Mirabilis’ (verbazingwekkend) wordt zij genoemd, maar ook ‘de waanzinnige’.
Haar negen jaren hier in Borgloon realiseerden een wending. Christina vond een bijzondere Godsverbondenheid die zij ten dienste stelde van de mensen. Ze droeg haar (psychisch) lijden op ten bate van anderen. Hoewel ongeletterd werd zij erkend als een wijze en heilige vrouw, met een diep en snel doorzicht in mensen en een heldere kijk op actualiteit en toekomst. Velen kwamen haar om raad vragen. Haar geloof toonde zich op vele manieren: in vurig spreken, in gepassioneerd bidden, in vertrouwdheid met de Bijbel, soms in extatische dansen en klanken. Graaf Lodewijk II van Loon (1194-1218), waardeerde haar zeer, ook al zei ze hem soms ongezouten zijn waarheid. Zij stond hem bij aan zijn sterfbed.
Hier in deze kerk, op een avond na het gebed van de kanunniken, sloot zij de deur en begon in haar eentje te zingen, zo bijzonder ‘als nooit eerder was gehoord’ (aldus Thomas van Cantimpré die hier ter plekke Jutta en anderen heeft bevraagd).
Christina de Wonderbaarlijke bleef een vrije vrouw. Ze is nooit ingetreden in het Catharinaklooster te Sint-Truiden, ook al vertoefde ze er veel en is ze daar ook gestorven.
Haar onrust dreef haar naar buiten, in lompen dolend en schooiend.
De eeuwen door werd Christina vereerd, werd haar levensverhaal verspreid en gelezen. Maar opvallend is hoe zij ook vandaag weer wereldwijd allerlei kunstenaars intrigeert en inspireert.
Het verhaal van Christina kan betekenisvol zijn in deze tijd, met name voor al wie psychisch lijdt of mentaal kwetsbaar is. Er zijn plannen om eerdaags hierrond een initiatief op te zetten in deze kerk.

DRIE MARKANTE VROUWEN
Drie markante sterke vrouwen hebben hier, exact op deze plaats, elkaar ontmoet. Jutta, Christina en Lutgardis leefden in de eerste helft van de 13de eeuw. Het verhaal van hun ontmoeting hier wordt verteld door Thomas van Cantimpré (+1270) die Lutgard en Jutta persoonlijk heeft gekend en van hen over Christina heeft gehoord.

DE STOEL VAN H. LUTGARDIS
Deze stoel, vervaardigd omstreeks 1200, is bijzonder uniek. Hij wordt onbetwist aanzien als het oudst bewaarde middeleeuwse zitmeubel in België. Ooit maakte deze stoel deel uit van het koorgestoelte van het Catharinaklooster in Sint-Truiden, waar Lutgard van Tongeren (1182-1246) haar jonge jaren doorbracht als Benedictines.
WIST JE DAT …
Dat Nick Cave een ballad zingt over onze “Christina the Astonishing” in zijn album “Henry’s Dream” uit 1992